رکن‌الدین جوادی در گفت‌وگو با فارس، اظهار داشت: برای میادین با ریسک بالا به خصوص در دریا از سوی شرکت‌های خارجی معتبر پیشنهاداتی در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی ارائه شده است.

وی ادامه داد: به عنوان مثال برای فاز دوم لایه نفتی پارس جنوبی شرکت مرسک و یک شرکت خارجی دیگر پیشنهاداتی مطرح کرده‌اند و درباره توسعه فاز 2 میدان سلمان هم از اروپا و شرق دوره پیشنهاداتی به ما ارائه شده است.

معاون نظارت بر منابع هیدروکربوری وزیر نفت با بیان اینکه برای میدان نفتی اسفندیار هم یک شرکت انگلیسی پیشنهاداتی ارائه کرد و پیشنهاد و آنهادر مراحل نهایی است، اضافه کرد: هنوز دقیقاً معلوم نیست، در قالب کدام مدل قراردادی یا این شرکت‌ وارد مذاکره خواهیم شد، اما برای توسعه اسفندیار بیش از 300 یا 400 میلیون دلار نیاز نخواهد بود.

مدیرعامل سابق شرکت ملی نفت افزود: شرکت‌های خارجی از جمله این شرکت انگلیسی به دلیل تجربیات و قابلیت‌هایشان در اجرای پروژه‌های دشوار به توسعه این میدان و دیگر میادین پر ریسک علاقه‌مند هستند.

به گزارش فارس، پیشنهاد توسعه دیگران میادین پر ریسک ایران به همین جا ختم نمی‌شود، چنانکه حتی برای میادین واقع شده در آب‌های عمیق دریای خزر که توسعه آنها ریسک بالایی دارد و پیش از این اصلا در ایران تجربه نشده است، نیز شرکت‌هایی از روسیه، نروژ، هلند و انگلیس برای مطالعه و توسعه این میادین علاقه نشان داده‌اند.

این در حالی است که هر زمان منتقدان الگوی جدید قراردادهای نفتی موسوم به IPC از مسئولان ارشد وزارت نفت و تدوین‌کنندگان این الگوی قراردادی می‌پرسند که چرا توسعه میادین پر ریسک را به شرکت‌های خارجی در قالب IPC یا هر مدل قراردادی مناسب دیگری نمی‌سپارید و توسعه میادین کم‌ریسک را به شرکت‌های ایرانی واگذار نمی‌کنید، این پاسخ را می‌شنوند که خارجی‌ها برای توسعه میادین پر ریسک نخواهند آمد و « بالاخره همه زرنگ‌ها که در تهران زندگی نیستند» و برای اینکه خارجی‌ها بیایند باید به آنها توسعه میادین بزرگ و کم ریسک را پیشنهاد کنیم.

بر اساس این گزارش، اغلب قریب به اتفاق منتقدان الگوی جدید قراردادهای نفتی معتقدند، این الگوی قراردادی و الگوهای مشابه آن را می‌توان در میادین پر ریسک به کار گرفت، اما این الگوی به هیچ وجه نمی‌تواند منافع کشور را در میادین بزرگ نفتی اعم میادین در حال تولید یا میادین در حال توسعه و توسعه نیافته تامین کند.

این در حالی است که اصرار ویژه‌ای در وزارت نفت وجود دارد که بعضی میادین بزرگ کم ریسک از جمله میدان نفتی آزادگان به عنوان یکی از بزرگ‌ترین میادین نفتی جهان برای مدت طولانی به شرکت‌های خارجی واگذار شود.